toxumaq — f. 1. Uzununa (əriş) və eninə (arğac) sapları bir birinin arasından keçirməklə parça, xalça və s. hazırlamaq. Mahud toxumaq. Çit toxumaq. – Mürgüləyir nənəm taxıb çeşməyi; Düşür yerə toxuduğu əlcəyi. A. S.. <Sarıköynək> çox vaxt həyətdə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hana — 1. is. Əllə xalça, palaz və s. toxumaq üçün yerdə qurulan dəzgah; xana. Axşamdan yıxılır, ertədən yatır; Həftədə hanaya bir arğac atır. . A. Ə.. Qızlar oturmuşlar qabaqda hana; Xalı toxuyurlar damaqları çağ. Z. Xəlil. Hana toxumaq – hanada xalça … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kargah — is. <fars.> Xalça, palaz və s. toxumaq üçün çərçivə şəklində qurğu; hana, dəzgah. Kargah toxumaq – hanada xalça, palaz və s. toxumaq. Yar durub kargah toxuyur; Nəfəsi ənbər qoxuyur. Aşıq Əli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hörmək — f. 1. Kərpici, daşı müəyyən qaydada palçıqla bir birinə yapışdırmaq. İkinci mərtəbəni hörüb qurtarmaq. – <Qaçay:> <Mahmud> dəli deyil ki, belə soyuq bir gündə daş daşısın, əhəng, palçıq gətirsin, yaxud hündür bir divarın üstünə çıxıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
palazlıq — sif. Palaz toxumaq üçün yarayan, palaz toxumaq üçün ayrılmış. Palazlıq iplik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cağ — I (Daşkəsən, Xanlar) barmaqların ayaq pəncəsi ilə birləşdiyi oynaq. – Əyağın qatdanan yerinə cağ deyərix’ (Xanlar) II (Ağdərə, Laçın, Ordubad, Şahbuz, Zəngilan) mil <corab toxumaq üçün>. – Coravı cağnan hörürüx’ (Ağdərə); – Corab toxumağa… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çığ — I (Biləsuvar, Göyçay, İsmayıllı, Ucar) 1. qarğı aşsüzən (Biləsuvar, Göyçay). – Çığ qarğıdan qayrılır (Biləsuvar) 2. səbət toxumaq üçün uzununa 4 və ya 8 bərabər hissəyə bölünmüş qarğı (Göyçay, Ucar). – Çəvərə toxumağçun Əli çığ düzəldir (Ucar) 3 … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dolaşdımax — (Çənbərək) hörmək, toxumaq. – Ayna dünənnən bəri coraf dolaşdırır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gird — I (Cəlilabad) büsbütün, tamamilə. – Gird bisavadıydı keşmişdə hamı II (Lənkəran) balıq toru toxumaq üçün alət … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gözəməx’ — (Gədəbəy, Qazax, Tovuz) toxumaq, hörmək. – Bu coravı gözüyüf qışda geyijəm (Tovuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həvə — I (Ağcabədi, Basarkeçər, Bərdə, Dərbənd, Əli Bayramlı, Xanlar, Laçın, Şamaxı, Şahbuz, Şəmkir, Tərtər, Tovuz, Zəngilan, Zərdab) hananın iplərini vurub bərkitmək üçün dişli alət. – Kirkit maral buynuzunnan olur, həvə ağaşdan (Basarkeçər); – Həvə… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
